Έρωτας

Σαν προδομένο ζώο
φεύγει η ψυχή απ'το σώμα μου
από τον πόνο, από τη μιζέρια,
τη θλίψη μου και τον άχρωμό μου κόσμο

Έρωτας την κλέβει!
Ευλογημένα να είσαστε, ατέλειωτα χτυποκάρδια,
χρώματα δίχως ξεκούραση,
κόκκινοι ουρανοί γεμάτοι ηλιοβασιλέματα!

Σ' αγαπάω

(εμπνευσμένο από τη Supermar, την αδερφούλα μου)

-Σ' αγαπάω
-Κι εγώ
-Εγώ περισσότερo
-Όχι, εγώ περισσότερο
-Όχι, εγώ
-Όχι, εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ
-Κι αν σ' αγαπώ πιο πολύ, τι θα κάνεις;
-Θα σ' αγαπήσω ακόμα περισσότερο

Το βράδυ

Σαν μέσα στο όνειρο που από ώρα είχε τελειώσει
μες το βράδυ μ' ανοιχτά μάτια με βρήκα
Το κρεβάτι μου πολύ ασταθές για να συνεχίσω να κοιμάμαι

Με μπερδεμένο μυαλό, μετρώντας τα πρόβατα
κάποιου χαμένου στο χρόνο βοσκού
έψαχνα κάτι να μου ξαναδώσει τη χαμένη μου υπόσταση

Φωτιά

Θα προτιμούσες να λιώσεις σιγά σιγά;

ή να πέσεις στη φωτιά;

Εξαρτάται από το τι θα ήσουνα... έτσι;
Πως ξέρεις όμως τι είσαι;

Λιχνάρι

Σκλάβος του λυχναριού
καταδικασμένος να υπηρετεί
Φυλακισμένος του λυχναριού
για όλη τη ζωή του
Σε μια φυλακή η καρδιά του
σ' όποιον την έχει να ανήκει
Υπόλογος της φαντασίας του
τα χρώματα

Από την πόλη

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα,

φόρεσα το καπελο μου να μη βραχεί η ομπρέλα

Τη μέρα

Τη μέρα που πέθανε η μουσική
πέθανε το χρώμα
Τη μέρα που πέθανε το χρώμα
πέθανε η αγωνία
Τη μέρα που πέθανε η αγωνία
πέθαναν τα χτυποκάρδια
Τη μέρα που πέθαναν τα χτυποκάρδια
πέθανε η αγάπη
Μια τέτοια μέρα, πέθανα κι εγώ