Λαβύρινθος

Βρίσκει τον εαυτό του σε ένα σκοτεινό μονοπάτι

Νομίζω ότι ψάχνει το φως

κοίτα τον μικρό διάβολο δίπλα του

Πάντα προσπαθεί να τον μπερδέψει

Όπως τότε που του είχε δείξει το τέλος του λαβύρινθου

Περπάτησε μέρες για να φτάσει εκεί

Μόνο για να βρει τον εαυτό του λίγο περισσότερο χαμένο

Τώρα είναι στην καρδιά του λαβυρίνθου

Μπορεί να το πει με σιγουριά

Την ακούει να χτυπάει δυνατά

Όλο και πιο δυνατά για μέρες

Είναι ο ήχος που ακολουθεί

Έχει αγνoήσει εκατοντάδες εξόδους καθώς περπατάει

Αλλά ο αριθμός τους φαίνεται μικρός

Σε σχέση με το πόσες φορές

έχει εξαπατηθεί από ψεύτικες

Για μέρες τώρα ο μικρός διάβολος φαίνεται λυπημένος

Μπορεί να χάσει έναν φίλο, τον μοναδικό

Ξέρει ότι ο μόνος δρόμος για να βγει έξω

Είναι να βρεί την καρδιά και όχι την έξοδο

Τώρα την έχει φτάσει τελικά

Αλλά δεν ξέρει τι να την κάνει

Κάθεται κάτω και σκέφτεται

Αντιλαμβάνεται ότι δε θέλει πραγματικά να φύγει

Φοβάται... Τι υπάρχει μετά

"Λύπη, εκτυφλωτικό φως και τίποτα άλλο"

ακούει τα λόγια του μικρού διαβόλου να επαναλαμβάνονται στο μυαλό του

Όχι, κάτι πρέπει να υπάρχει! Και υπάρχει

Μια εικόνα αποκαλύπτεται στο μυαλό του

Γίνεται όλο και πιο καθαρή

Τόσο καθαρή που αρχίζει να εξαφανίζεται απ' αυτόν τον κόσμο

Και το μόνο που μένει πίσω

είναι ένας μικρός διάβολος

χωρίς ξεκούραση

χαμένος στο λαβύρυνθο του μυαλού του
κολλημένος στους τοίχους του χάους
χωρίς Αριάδνη να τον σώσει
χαμένος μέρες τώρα

γιατί νύχτες δεν υπάρχουν
δεν υπάρχει ύπνος
και πρέπει να προσέχει
να προσέχει τι γίνεται

αλλιώς θα χαθεί
αν κοιμηθεί
χίλιες σκέψεις του σπάνε το μυαλό
δεν αντέχει

ξυπάει πολύ πρωτού ο ήλιος ανατήλει
και τρέχει ώρες ατελείωτες
σαν τυφλός κυνηγώντας την έξοδο
και όπως τρέχει χτυπάει

και πληγώνεται
σαν πληγωμένο ζώο συνεχίζει
δεν υπάρχει ξεκούραση
δεν υπάρχει τέλος

μόνο αρχή
και πάντα η ίδια αρχή
το ξημέρωμα
ο κόκκινος ουρανός

γρίλοι
και μετά ο κόκκινος ήλιος
προβάλλει μέσα από βαριά σύννεφα
για να φωτίσει τον κόσμο του

ένας λαβύρινθος
γεμάτος χρώματα και ήχους
ένας κόσμος που γυρίζει
δίχως αρχή και τέλος

αυτός είναι ο θεός
μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο του όποτε θέλει
αλλά μετά τι θα του μείνει;
άσκοπο λοιπόν

καμία φορά συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει λαβύρινθος
και δεν υπάρχει διέξοδος
και δεν υπάρχει μόνο ο δικός του κόσμος
αλλά δεν έχει γνωρίσει κανέναν άλλον

δεν ξέρει πως να κοιτάξει
αλλάζει τότε δρόμο
κάθεται σε μια γωνιά
γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν πρόκειται να βρει το τέλος

ποτέ δεν πρόκειται να δει μια πόρτα
και περιμένει να βραδιάσει
αλλά ποτέ δε βραδιάζει
ο ήλιος ανατέλλει την ίδια στιγμή που δύει

και πάντα υπάρχει φως
και πάντα υπάρχει ήχος
και αυτός θα είναι για πάντα εκεί

Αυτός

Όταν κάτι τον προβληματίζει
εύχεται ο κόσμος να εξαφανιστεί
Να μείνει μόνος του

Και τώρα,
στέκεται μόνος
Μπροστα στο άπειρο

Ανίκανος να γυρίσει στον κόσμο
ανίκανος να κάνει το βήμα
Και φοβάται

Κι οι άλλοι φοβούνται
αλλά οι φόβοι τους δεν τον αγγίζουν
Μόνο ο πόνος τους

Όμως είναι ήδη μπροστά,
πιο μπροστά απ' αυτούς
Τότε κάνει το βήμα

Και όλοι τον περνάνε για τρελό
και όλοι τον κοιτάνε φοβισμένοι
Μια μορφή μέσα στο χάος

Αλλά μόνος του
χάνεται μποστά
Να τον ακολουθήσω;

Η λάμψη της

Στο κύμα για τη χώρα του ποτέ
Έξω από το ουράνιο τόξο ταξιδεύω
Αναζητώντας το χρώμα
Ψάχνοντας τον εαυτό μου

Ταξιδεύοντας σε μια θάλασσα συναισθημάτων
Είμαι χαμένη και βρέθηκα
Γεννημένη χωρίς κανέναν δεσμό
Μόνη σ' αυτόν τον κόσμο

Και μετά την συναντάω
Την βλέπω να χορεύει
Την βλέπω να χαμογελάει
Την βλέπω να χάνεται

Παρακολουθώ καθώς πετάει
Παρακολουθώ καθώς πεθαίνει

Και είμαι εκεί καθώς χάνεται
Νιώθοντας το βάρος του νερού
Την πίεση στο σώμα μου
Να με διαλύει

Πετρωμένη από την ομορφιά της
Από το κύκνειό της άσμα, από τη λάμψη της
Που τρυπάει το νερό σαν ηλιαχτίδα
Αγγίζοντας το άπνοο κορμί μου

Φτάνοντας στον πάτο του ωκαιανού
Κλέινω τα μάτια μου
Η λάμψη της
Για πάντα

Φόβος

Δεν υπάρχεις
Ποτέ δε θα μπορούσες να υπάρξεις
Ποτέ δε μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχεις

Γι' αυτό φύγε!
Φύγε γρήγορα
Φύγε τώρα

Απλά φύγε
Πριν πιστέψω ότι υπάρχεις
και σε χάσω

Σκέψεις ενός φαντάσματος

Άνθρωποι με προσπερνούν
Και κανένας δε φαίνεται να με προσέχει
Δε μπορώ να ανακαλέσω το παρελθόν μου
Και μου φαίνεται σαν αιωνιότητα

Το ρολόι χτυπάει δώδεκα φορές
Έχω ξανακούσει αυτόν τον ήχο εκατοντάδες φορές
Κοιτάω τον ουρανό με τα μαύρα σύννεφα
Και νιώθω πως είναι το μόνο που υπάρχει

Ένα σκυλί κάθεται δίπλα μου
Ψάχνω για κάτι ζεστό
Ζεστό; Ξαφνικά θυμήθηκα αυτή τη λέξη
Δεν πειράζει, θα την ξεχάσω πολύ γρήγορα

Μόνο κρύο θα βρίσκω πάντα
Ακόμα και η μνήμη μου με έχει εγκαταλήψει
Εκτός από εκείνη την ηλιόλουστη παραλία
Το κρύο νερό μέσα σε μια ζεστή μέρα

Κρύο; ζεστό; ηλιόλουστο; ευχάριστο;
Κάνω παράξενες σκέψεις
Τι τρέχει με μένα;
Και τι έλεγα;

Αυτός ο άντρας είναι άρρωστος
Άρρωστος; Γιατί δε μπορώ να με θυμηθώ άρρωσστο;
Δεν πειράζει... Ο χρόνος περνάει γρήγορα
Όπως όλα, τα τραίνα, οι άνθρωποι

Α... το ρολόι χτυπάει δώδεκα φορές
γιατί χτυπάει πάντα δώδεκα;
Κάτι πρέπει να μην πηγαίνει καλά μ' αυτό
Αλλιώς εγώ είμαι που τρελαίνομαι

"Εϊ!" Τίποτα ξανά... Ξανά;
Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά
Που προσπάθησα να τραβήξω προσοχή
Είναι θαρρείς και δεν υπάρχω

Πρέπει να είναι ένα αστείο
Στο οποίο συμετέχουν όλοι
Ω! νομίζω ότι τα χάνω
Επιτέλους κάτι γνώριμο... Αυτός ο ήχος

Είναι ο ήχος του ρολογιού
Που είμαι; Πρέπει να είναι ένας σιδηροδρομικός σταθμός
Πάντα ήθελα να ταξιδέψω με ένα
Γιατί δεν μπαίνω μέσα;

Κανείς δε φαίνεται να με προσέχει
Το τραίνω τρέχει γρήγορα
Κάποια παιδιά παίζουν φωναχτά
Μια γυναίκα τους λέει να κάνουν ησυχία

Σταματάνε το παιχνίδι τους
Και τα δυο αγγαλιάζουν την γυναίκα
Γιατί; Τους είναι γνωστή;
Δεν πειράζει... Που πάω;

Γιατί τρέχει αυτό το τραίνο;
Θα πρεπε να είμαι εδω μέσα;
Κάποια παιδιά κοιμούνται και το ίδιο και η μαμά τους
Μαμά; Τι είναι αυτό; Ακούγεται γλυκό

Θα πρεπε να αφήσω το τραίνο στον επόμενο σταθμό
Θα πρεπε να πάω σπίτι...
Δεν θυμάμαι καλά που ήταν
Το τραίνω σταμάτησε. Κατεβαίνω

Το ρολόι. Χτυπάει...
Δώδεκα φορές. Είναι αργά το βράδυ
Εκτός αν πάει λάθος το ρολόι
Ίσως θα πρεπε να πάρω κανέναν υπνάκο

Αλλά δε νυστάζω καθόλου
Ας δω πότε περνάει το επόμενο τραίνο
Αυτό το καπέλο στο έδαφος
Πρέπει να μου ταιριάζει καλά

Μόνο που δεν μπορώ να το πιάσω
Πρέπει να είμαι πιωμένος
Δεν πειράζει ούτως ή άλλως δε θα μου πήγαινε
Ας το βάλει κάποιος άλλος

Το ρολόι χτυπάει δώδεκα η ώρα
Τι κάνω εδώ;