Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Χωρίς τίτλο

(Σήμερα άνοιξα ένα από τα παλιά μου τετράδια και βρήκα μερικά παλιά μου ποιήματα... μάλλον τα έγραψα πριν από ενάμισι χρόνο)

Γιατί να σ' αγαπώ;
Για να σε βλέπω να φεύγεις;
Για να σε βλέπω να εξαφανίζεσαι;
Για να σε βλέπω θλιμμένο;

Θα γινόμουν ότι θέλεις στα χέρια σου
Εγώ πηλός & εσύ ο γλύπτης
Για αν σε δω χαρούμενο
θα εξαφανιζόμουν ακόμα

Η αλήθεια είναι, αυτή τη στιγμή δε θέλω να υπάρχω
Πονάει να υπάρχω
Αλλά δε με νοιάζει όσο υπάρχεις εσύ
για να σε βλέπω

Σαν ένα αστέρι στον ουρανό
Ή σαν μια μαύρη τρύπα
Ανεξιχνίαστο, σκοτείνο και μακρινό
και απόλυτα μοναχικό

Να τραβάς τους άλλους κοντά σου
για να μην είσαι πια μοναχικός
και να τους εξαφανίζεις τελικά
κάτω από τον ορίζοντα των φαινομένων σου

Ιστορία φαντασμάτων

(Σήμερα άνοιξα ένα από τα παλιά μου τετράδια και βρήκα μερικά παλιά μου ποιήματα... μάλλον τα έγραψα πριν από ενάμισι χρόνο)

Έλπιζε κάποτε να το καταλάβει
Ήθελε να του το φωνάξει μα δε μπορούσε
Ήθελε να του πει τι κάνει
αλλά τα φαντάσματα δεν ακούγονται

Απλώς κάθησε στο δρόμο κοιτάζοντάς τον
Μια χλομή και αδύναμη φιγούρα στο σκοτάδι
να παρακολουθεί την όμορφη φιγούρα του
Να τον βλέπει να φεύγει σιωπηλά

"Δεν είναι ο ρόλος σου αυτός
να σπρώχνεις τους άλλους στο φως & να μένεις στο σκοτάδι
Αλλιώς θα πρεπε να 'σαι
Να βρίσκεσαι στο φως & να τραβάς τους άλλους κοντά σου"

Αλλά δεν είχε φωνή να το φωνάξει
δεν είχε τη δύναμη να εμφανιστεί
Η χλομή της φιγούρα άρχισε να σβήνει
Το σκοτάδι τύλιγε το λευκό της φόρεμα
Κάποιο χέρι άδραξε το δικό της
"Μη φεύγεις..."
Η μορφή του δίπλα της
Ένα χαμόγελο φάνηκε στα χείλη της

Αλλά ήταν ήδη πολύ αργά
Πολύ αργά για να γυρίσει...
ή μήπως όχι;

Ο μαθητευόμενος

(Σήμερα άνοιξα ένα από τα παλιά μου τετράδια και βρήκα μερικά παλιά μου ποιήματα... μάλλον τα έγραψα πριν από ενάμισι χρόνο)

Ο μικρός μάγος κάθησε κάτω
Τα πόδια του είχανε απότομα κοπεί
Δεν αντέχει την απόρριψη
Δεν του αρέσει να χάνει

Πιο παλιά δεν τον ενδιέφερε
Δε δενότανε με κανέναν
Ούτε καν με την οικογένειά του
Ήτανε αυτός κι ο κόσμος

Τώρα όμως ο κόσμος του είναι ένας άνθρωπος
Δε μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει
Ίσως και να μην θέλει να καταλάβει
Θέλει από κάπου να πιαστεί

Θέλει να τρέξει, να φωνάξει
Θέλει να νιώσει πως υπάρχει
Θέλει να κάνει κάτι τρελό και μετά...
Μετά να κάνει το πιο δύσκολο μαγικό

Να εξαφανίσει τον κόσμο
Να χαθεί σιγά σιγά από τα μάτια του
Να μην τον ξαναδεί
Να μην ξανακούσει κανέναν

Να μείνει μοναχός του
Στην ησυχία του
Στο μαύρο
Στη μοναξιά του

Ώσπου να μην αντέχει άλλο
Ώσπου να γίνει ένα τίποτα
να έχει γίνει ένα με τον κόσμο
και τότε να μπορέσει να ξαναγυρίσει σ' αυτόν