Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Λαβύρινθος

Βρίσκει τον εαυτό του σε ένα σκοτεινό μονοπάτι

Νομίζω ότι ψάχνει το φως

κοίτα τον μικρό διάβολο δίπλα του

Πάντα προσπαθεί να τον μπερδέψει


Όπως τότε που του είχε δείξει το τέλος του λαβύρινθου

Περπάτησε μέρες για να φτάσει εκεί

Μόνο για να βρει τον εαυτό του λίγο περισσότερο χαμένο

Τώρα είναι στην καρδιά του λαβυρίνθου


Μπορεί να το πει με σιγουριά

Την ακούει να χτυπάει δυνατά

Όλο και πιο δυνατά για μέρες

Είναι ο ήχος που ακολουθεί


Έχει αγνoήσει εκατοντάδες εξόδους καθώς περπατάει

Αλλά ο αριθμός τους φαίνεται μικρός

Σε σχέση με το πόσες φορές

έχει εξαπατηθεί από ψεύτικες


Για μέρες τώρα ο μικρός διάβολος φαίνεται λυπημένος

Μπορεί να χάσει έναν φίλο, τον μοναδικό

Ξέρει ότι ο μόνος δρόμος για να βγει έξω

Είναι να βρεί την καρδιά και όχι την έξοδο


Τώρα την έχει φτάσει τελικά

Αλλά δεν ξέρει τι να την κάνει

Κάθεται κάτω και σκέφτεται

Αντιλαμβάνεται ότι δε θέλει πραγματικά να φύγει


Φοβάται... Τι υπάρχει μετά

"Λύπη, εκτυφλωτικό φως και τίποτα άλλο"

ακούει τα λόγια του μικρού διαβόλου να επαναλαμβάνονται στο μυαλό του

Όχι, κάτι πρέπει να υπάρχει! Και υπάρχει

Μια εικόνα αποκαλύπτεται στο μυαλό του

Γίνεται όλο και πιο καθαρή

Τόσο καθαρή που αρχίζει να εξαφανίζεται απ' αυτόν τον κόσμο

Και το μόνο που μένει πίσω


είναι ένας μικρός διάβολος


Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

χωρίς ξεκούραση

χαμένος στο λαβύρυνθο του μυαλού του
κολλημένος στους τοίχους του χάους
χωρίς Αριάδνη να τον σώσει
χαμένος μέρες τώρα

γιατί νύχτες δεν υπάρχουν
δεν υπάρχει ύπνος
και πρέπει να προσέχει
να προσέχει τι γίνεται

αλλιώς θα χαθεί
αν κοιμηθεί
χίλιες σκέψεις του σπάνε το μυαλό
δεν αντέχει

ξυπάει πολύ πρωτού ο ήλιος ανατήλει
και τρέχει ώρες ατελείωτες
σαν τυφλός κυνηγώντας την έξοδο
και όπως τρέχει χτυπάει

και πληγώνεται
σαν πληγωμένο ζώο συνεχίζει
δεν υπάρχει ξεκούραση
δεν υπάρχει τέλος

μόνο αρχή
και πάντα η ίδια αρχή
το ξημέρωμα
ο κόκκινος ουρανός

γρίλοι
και μετά ο κόκκινος ήλιος
προβάλλει μέσα από βαριά σύννεφα
για να φωτίσει τον κόσμο του

ένας λαβύρινθος
γεμάτος χρώματα και ήχους
ένας κόσμος που γυρίζει
δίχως αρχή και τέλος

αυτός είναι ο θεός
μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο του όποτε θέλει
αλλά μετά τι θα του μείνει;
άσκοπο λοιπόν

καμία φορά συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει λαβύρινθος
και δεν υπάρχει διέξοδος
και δεν υπάρχει μόνο ο δικός του κόσμος
αλλά δεν έχει γνωρίσει κανέναν άλλον

δεν ξέρει πως να κοιτάξει
αλλάζει τότε δρόμο
κάθεται σε μια γωνιά
γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν πρόκειται να βρει το τέλος

ποτέ δεν πρόκειται να δει μια πόρτα
και περιμένει να βραδιάσει
αλλά ποτέ δε βραδιάζει
ο ήλιος ανατέλλει την ίδια στιγμή που δύει

και πάντα υπάρχει φως
και πάντα υπάρχει ήχος
και αυτός θα είναι για πάντα εκεί

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Αυτός

Όταν κάτι τον προβληματίζει
εύχεται ο κόσμος να εξαφανιστεί
Να μείνει μόνος του

Και τώρα,
στέκεται μόνος
Μπροστα στο άπειρο

Ανίκανος να γυρίσει στον κόσμο
ανίκανος να κάνει το βήμα
Και φοβάται

Κι οι άλλοι φοβούνται
αλλά οι φόβοι τους δεν τον αγγίζουν
Μόνο ο πόνος τους

Όμως είναι ήδη μπροστά,
πιο μπροστά απ' αυτούς
Τότε κάνει το βήμα

Και όλοι τον περνάνε για τρελό
και όλοι τον κοιτάνε φοβισμένοι
Μια μορφή μέσα στο χάος

Αλλά μόνος του
χάνεται μποστά
Να τον ακολουθήσω;