Κλαίγοντας μια μέρα γύρισα στο σπίτι μου
νιώθοντας τον αέρα λιγοστό, τον κόσμο να με πλακώνει
Σε κομμάτια χαρτονιού ζωγράφισα τα μπερδεμένα του μυαλού μου κομμάτια
Σε ονειροπαγίδα μέσα τα έπλεξα, αντί για φτερά μ' αυτά την στόλισα
ξεκάθαρα, παγιδευμένα σε μια σωστή σειρά να στέκουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου