Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Η λάμψη της

Στο κύμα για τη χώρα του ποτέ
Έξω από το ουράνιο τόξο ταξιδεύω
Αναζητώντας το χρώμα
Ψάχνοντας τον εαυτό μου

Ταξιδεύοντας σε μια θάλασσα συναισθημάτων
Είμαι χαμένη και βρέθηκα
Γεννημένη χωρίς κανέναν δεσμό
Μόνη σ' αυτόν τον κόσμο

Και μετά την συναντάω
Την βλέπω να χορεύει
Την βλέπω να χαμογελάει
Την βλέπω να χάνεται

Παρακολουθώ καθώς πετάει
Παρακολουθώ καθώς πεθαίνει

Και είμαι εκεί καθώς χάνεται
Νιώθοντας το βάρος του νερού
Την πίεση στο σώμα μου
Να με διαλύει

Πετρωμένη από την ομορφιά της
Από το κύκνειό της άσμα, από τη λάμψη της
Που τρυπάει το νερό σαν ηλιαχτίδα
Αγγίζοντας το άπνοο κορμί μου

Φτάνοντας στον πάτο του ωκαιανού
Κλέινω τα μάτια μου
Η λάμψη της
Για πάντα

1 σχόλιο:

Anthoula είπε...

Wow, δεν ήξερα ότι γράφεις τόσο καλά, αλλά πολύ μελαγχολικό!