Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Μια σκιά

Μια σκιά στα όνειρά του
μια γκρίζα σκιά που τον στοιχειώνει
που τον περιμένει
με το που κλείνει τα μάτια του

Ακούει τη ρυθμικά αναπνοή της
όταν οι άλλοι ήχοι ησυχάζουν
Βλέπει με τα μάτια της
Νιώθει τον πόνο της

Την συμπονεί αλλά τον τρομάζει
την αγαπάει και την μισεί
Πως μπορεί τόση απόγνωση να έχει μαζευτεί
σε μια σκιά μονάχα

Μια σκιά του μυαλού του
η οποία χάνεται με το που τη φωτήσει το φως
η οποία λιώνει σε οποιοδήποτε ήχο
η οποία κρύβεται από τον κόσμο

Κι αυτός τη διώχνει
την ρίχνει στο φως
για να μπορέσει να ζήσει ήσυχος τη δική του ζωή

Κι αυτή μια ηλιαχτίδα για πάντα μες το φως

2 σχόλια:

Anthoula είπε...

πολύ γλυκό και πολύ λυπημένο!

Αγνή είπε...

Κανελλίτσα, κατά λάθος το σχόλιο μου για το ποίημα αυτό μπήκε στο βρικόλακα.. σορρυ